Stamppot

De band Stamppot speelt popjazz, veelal met een spontaan karakter. Wat het wordt, bepaald het moment. Met de swingende rammende snare drum van Hans Walrave, percussie van Denz, de hakketakkende bodhran en afentoe gitaar met zang van ..NN.. en niet te vergeten de onvolprezen dub bob swing sax van Jaap Verseput. Een feest in crisistijd.

[terug]

Sigrid van Woudenberg

Mijn atelier is aan huis, waar ik nu heel erg blij mee ben, en zodra ik daar ben, kijk ik eerst naar de tekeningen waarmee ik de vorige dag mee geëindigd ben. Ik ruim wat rommel op. Muziek gaat aan of ik zoek een fijne podcast op. Dit kan van alles zijn: de laatste tijd zijn het moordzaken en op het moment luister ik naar 'De Bourgondiërs' met Bart van Loo. Dit helpt mij goed om te concentreren. En soms heb ik het ineens liever stil, dan moet alles uit. Nu we in deze nieuwe werkelijkheid zijn beland, probeer ik meer te zoeken naar optimisme in mijn tekeningen, merk ik.

Nee, achter in mijn hoofd ben ik altijd voorbereid op het feit dat alles wat vertrouwd is, plotsklaps kan veranderen. Maar dit alles is toch wel héél erg onverwacht.

Dat we dankzij de digitalisering wereldwijd kunnen delen en communiceren met elkaar, ondanks de maatregelen, dat vind ik onder deze omstandigheden wel een groot geluk. Maar het weegt niet op tussen persoonlijk, real life contact en het oog in oog staan met het echte werk. En er gaan vast nóg andere vormen en middelen bedacht worden.

Deze periode kan een kans zijn om alles eens opnieuw te bekijken en het anders te doen. Ik hoop dat deze periode zorgt voor (meer) verbroedering en samenwerking. Het kan vanaf nu alle kanten op gaan, ook in de kunstwereld.

Dat er nu even niets verwacht wordt, vind ik wel erg prettig. Er is geen druk. Lekker doorwerken.

Hoewel het rustiger is wat de buitenwereld betreft en er minder in de agenda staat, zijn mijn gedachten chaotischer; ze buitelen over elkaar heen. Het genieten is zeker nóg intenser, misschien omdat ik het gevoel heb dat het allemaal nóg gekker kan gaan worden. Vooral als ik met mijn gezin in de tuin zit, de zon schijnt en alles fluit en bloeit. Het schitterende wisselt af met het besef dat de wereld écht anders is geworden. Surrealistisch. Het blijft onbevattelijk.

Nee, niet echt aangezien voor iedereen de situatie weer anders is. Ik wens vooral dat iedereen gezond blijft en door kan werken totdat er weer betere tijden aanbreken.

[terug]