M_M_ART SPACE / KATTENDIJKE / 005

M-M_ART SPACE

Marisa Rappard (I-010)

Vervreemding. Onthecht. Versnipperde concentratie. Opgesloten in rust. Geen druk meer. Alles via een scherm. Kunst bekijken op steeds weer schermformaat. Hoewel tijdsbesparend, groeit mijn verlangen naar onhandige echtheid en tevreden zwijgend naast elkaar zitten zonder naar elkaar te kijken, dichtbij.

M-M_ART SPACE

> Utrecht

Titel: "Outward Inward"
acryl inkt en stift op papier
afmetingen: 21 x 30 cm, 2019

[via Sigrid van Woudenberg]

M-M_ART SPACE

DJ MammaLuk

A short excersize in modern African raps & claps, blibs & beats; music rooted in an African diaspora and bounced back from here to the Motherland.

[meer]

M-M_ART SPACE

PZC NIco Out

Artikel in PZC van Nico Out

M-M_ART SPACE

Nico Parlevliet (II-005)

Nou is het zo dat je niet dagelijks te maken hebt met de situatie, zoals die zich voordoet als een banaan zich aanbiedt om geïnterviewd te worden.

[meer]

M-M_ART SPACE

> Dordrecht

Titel: "Banana Beauty Nr 7 "
De foto is opgeplakt op aluminium
afmetingen: 30 x 30 cm, 2003

[via Yvo van der Vat]

M-M_ART SPACE

Anton Vrede (plaatjesdraaier)

Omdat veel artiesten staan te popelen om weer te spelen biedt M_M_ Art Space ruimte voor klein-concerten. Feestjes in crisistijd, alleen toegankelijk met koninklijke toestemming, maar wel direct op FaceBook Live. Zondag 31 mei 14:00-15:00u: Anton Vrede

[meer]

M-M_ART SPACE

André Pielage (II-006)

Ik zat daar zoals ik me voorstel dat hij ook gezeten moet hebben, gehurkt, met mijn broek op mijn enkels. De boerderij van Bruin is daar zeker vijfhonderd meter van verwijderd...

[meer]


DJ MammaLuk

A short excersize in modern African raps & claps, blibs & beats; music rooted in an African diaspora and bounced back from here to the Motherland.
Direct op FaceBook Live. Zondag 24 mei 14:00-15:00u: DJ MammaLUK!

Meer info:

Zesde Kolonne

Eindhoven Rockcity

Zesde Kolonne-02

[terug]


Nico Parlevliet

M-M_ART SPACE

Nou is het zo dat je niet dagelijks te maken hebt met de situatie, zoals die zich voordoet als een banaan zich aanbiedt om geïnterviewd te worden.

Daar had ik me eigenlijk helemaal niet op voorbereid, ik leefde zo'n beetje in mijn digitale droom en die werd door deze vraag wel ruw verstoord.

Maar goed, ik dronk mijn glaasje leeg, nadat ik nog met de banaan geproost had en probeerde een toepasselijke vraag te stellen over hoe die banaan zich op dit moment nou voelde in de kunstwereld, zo tussen kunstenaars, galeriehouders en musea.

Nadat de banaan wat onzin uitkraamde over verbroedering, gedwongen thuis blijven en jezelf in leven houden, vertelde hij dat hij onlangs met Duck tape was opgehangen aan een museummuur. Maar die ervaring haalde het toch niet bij een actie van een kunstenaar van zo'n beetje 17 jaar geleden. Toen was hij één van de twaalf uitverkoren bananen die, nadat ze eerst van de straat geraapt waren en daarna met zorg waren uitgedroogd op een velletje papier, in een studio waren gefotografeerd om uiteindelijk als ware coryfeeën galerie- en museummuren te veroveren. Dat waren nog eens tijden.

Nico Parlevliet / 20-05-27

Banana Beauty Nr 7 maakt deel van een een serie gevonden vormen. De serie bestaat uit 12 gevonden bananenschillen, analoog gefotografeerd in 2003 met de Hasselblad. Ik stuur deze foto in, omdat ik vind dat bij goede kunst de tijd gewoon stil staat. En op straat voor het oprapen kan liggen. Ik wil met mijn verhaal het accent leggen op het feit dat ik iets 'uit de kast' inzend. Juist omdat kunst tijdloos is.

[terug]


Anton Vrede

Anton Vrede (plaatjesdraaier)

Op de derde sessie in M_M_Art Space draait Anton Vrede platen uit zijn omvangrijke archief. Wordt het een creoolse mix, een diaspora verhaal vanaf Afrika naar de Caraïben of gospel uit de rural area's van Amerika? Pokoes?

M_M_ Art Space: FaceBookLive Zondag 31 mei: 14:00-15:00 uur

www.antonvrede.nl

[terug]


André Pielage

Ik zat daar zoals ik me voorstel dat hij ook gezeten moet hebben, gehurkt, met mijn broek op mijn enkels. De boerderij van Bruin is daar zeker vijfhonderd meter van verwijderd, ik vond het zelf altijd een kilometer, maar een afstand was voor mij al snel een kilometer, dat maakte die platte wereld inzichtelijk. Mijn wereld bestond uit vierkante lappen van duizend bij duizend.

Wij woonden in het midden van de wereld. Ik fietste elke dag twee kilometer naar de Oostdijk waaraan mijn school gelegen was. Twee kilometer naar het zuiden lag de Zuiddijk en twee kilometer westwaarts lag de Westdijk. Tot mijn spijt kende ik de Noorddijk niet, want twee kilometer ten noorden van ons huis lag de Noordervaart, zonder dijk. Wat zich daarachter bevond was mij niet erg bekend. Daar kwam ik alleen om mijn oma te bezoeken. Dat was de wereld van mijn moeders familie, en die was grauw. Duister. Eng.

[terug]