Mariëtte Linders

Toen het stil op straat was zag alles wat me bekend was er anders uit, scherper, groter. Ik heb veel door onbekende straten gewandeld en de architectuur bekeken, enorme bomen bewonderd en naar de territoriumgevechten tussen kraaien en parkieten geluisterd. De kantoren die leeg blijven omdat men thuis blijft werken, worden dan groenten kwekerijen en galeries, musea en kunstinitiatieven gaan er spannende exposities maken (zoals destijds in de tijdelijke ruimte van het Stedelijk, Post CS). In mijn eigen werk, of met mijn eigen werk, oud en nieuw is er veel anders dan voorheen. Traag blijven meebewegen om te zien wat er gebeurt.

[terug]

André Pielage

[terug]

Chris Baaten

Donderdag 01.06.2020

Ik wandel. Een gekleurde vlek verschijnt links of rechts van mijn gezichtsveld in beide ogen. De vlek begint klein en groeit geleidelijk. Met enige inspanning meen ik contouren te kunnen onderscheiden, die veranderen van stijl in popart naar cartoon tot geometrische vormen. De herkenbare wereld lijkt nu geheel te verdwijnen en plaats te maken voor een abstract visioen, schimmig, soms zacht roze, soms grijs en ook hard-edge zwart/wit. De randen van de veranderende vormen lijken op zaagtanden die door het water snijden, zoals flikkerende schitteringen op de zee die trillen en razen als in een wervelstorm. Daarna trekt de vlek langzaam weg naar buiten toe, uit mijn gezichtsveld, het landschap in. Her en der komen herkenbare vormen terug, vingers, mijn voeten en wolken. De migraineaanval is voorbij, een tekening is in de maak.

Corona spoedt zich over de wereld. Hier in mijn atelier is het rustig, ik start elke dag langzaam als een kat die zich lekker uitrekt vanuit de luie bank. Was ik voorbereid op deze Corona tijger? Achttien jaar na de 2e wereldoorlog werd Kennedy doodgeschoten en riepen jongetjes op het schoolplein dat de 3e wereldoorlog uit zou breken. Sommigen vonden het lekker spannend en anderen zaten al min of meer met hun familie in de schuilkelder te bibberen van angst. In de jaren '70 en '80 lag de neutronenbom klaar om ons te vernietigen, en nu is er G5 dat zogezegd Covid 19 de wereld in slingert. Maar los van de G5 demonstraties voert corona een onzichtbare oorlog.

Een onheilspellende gebeurtenis die in zijn nasleep apocalyptische beelden opriep was de vulkaanuitbraak in 1883 van de Krakatau in Indonesië. De as wolk verduisterde in eerste instantie de hele wereld en in het hele volgende jaar namen ooggetuigen de meest spectaculaire optische effecten waar aan het firmament. De hemel kleurde dieprood over heel Europa. Dat beeld kennen wij van 'de Schreeuw' van Edward Munch. Men heeft lang gedacht dat Munch de rode kleur had verzonnen als een symbolische, emotionele toevoeging aan het schilderij, maar men vergat dat de lucht boven Noorwegen er daadwerkelijk zo uit had gezien. Het verhaal gaat dat Munch ook zijn snor rood verfde. Maar daar heeft nog nooit iemand een afbeelding van gezien.

Misschien wordt het Corona virus ook vergeten en zal het biermerk langer meegaan of als meisjesnaam populair worden.

Een drama dat sommige mensen zich nog goed herinneren vond plaats in zuidwest Nederland en in zwart wit. Althans, volgens de foto's en films. De uittocht van mensen en dieren uit het verdronken land was in volle gang. Onder de kracht van een ruwe zee verdwenen boulevards en duinen. De randen werden aangevallen door de woedende watermassa die het verzwolgen gebied onherkenbaar maakte. Het schijnt dat na drie dagen op sommige plekken het water uiteenweek en dat er kleuren tevoorschijn kwamen die daarvoor nooit zichtbaar waren geweest. In een gat lag een sloep ondersteboven gekeerd die daar als door een reusachtige hand zomaar was neergegooid, de kiel en de ribben van de sloep lichtte fel roze op in het vale zonlicht. Het bleek voor de ooggetuigen en journalisten onmogelijk om foto's noch gedegen aantekeningen te maken vanuit hun natte en wiebelige bootjes. Toch zijn enkele tekeningen bewaard gebleven. Het resultaat bleek nogal teleurstellend, negen velletjes vol gekrast met een wirwar van lijnen. Toen ik echter naderhand de vellen over elkaar legde meende ik wel degelijk de contouren van de sloep te herkenen, evenals een dijk, een stuk losgeslagen boulevard en een vinger die uit de wolken naar beneden wijst.

[terug]

Maurice Meewisse

The land of milk and honey

At one point in your life you wonder if you should keep using sugar in your coffee. It is a small thing to doubt, driven by concern for one's own wellbeing, that has been highlighted by numerous and varied self proclaimed health gurus and academic food scientists. There appears to be a general consensus about the use of refined sugar: it is not good for you. But if you look closer at some of the positions, there are specialists saying it is all bad, while other specialists say it is only bad if you use it excessively. Then a third specialist says you should use honey, of which then a fourth specialist claims there is chemically hardly any difference between honey and sugar, it is just as bad for you as refined sugar – and you can also say that it is just weird to put honey in your coffee.

It is quickly becoming more and more complex and I haven't even started to decide yet if I want to use milk in my coffee – or what kind of milk. Cow milk is, according to some people, supposed to be only for calves and not suitable for human consumption. Others claim that the bodies of most Northwest Europeans have changed over time and can now digest cow milk. Soy milk is then presented by some as a healthy alternative, while the opposition says it damages your fertility, and at the same time, destroys the Brazilian rainforest. To try to keep some clarity in this mess, I can chose to ignore the cultural fixations about how you should drink your coffee, but I am wondering if it is actually possible to escape such axioms.

How can I decide how I should drink my coffee? It seems that the only way, is for me to accept beforehand that I might make a choice that will turn out to be wrong. Specialists are contradicting each other with claims that are presented as absolutes and give me no answer. I need to find a way that I, as an amateur, can find my position in this ever increasingly complex field. Most specialists seem to be stuck in their own position and are unwilling to shift. So I listen critically to what they have to say, challenge their conviction, put it to the test, see what is behind it. I have even found out that some, who claim to be progressive, are actually very conservative. There might be some truth behind some contradictory claims, but longing back to the fifties, or claiming that the coffee was better during medieval times, just doesn't give me the answer I seek.

So far, pointing out the dubious nature of some arguments hasn't helped me in finding a solution, and in fact just increases my recalcitrants, leading to a vicious circle of resentful immovable positioning. I need other options. What I could attempt to do is explore if there is some potential/worth within these apparently rigid statements. It could just be a kernel, like the seed of a crystal, which I could manipulate, grow, change and use to help me find what could be the right approach to coffee drinking. I drink it black without sugar, at least, for now.

[terug]

Hendriks Compagnie

Hendriks Compagnie speelt integraal de nieuwe cd 'DB'

De band ontstond in 2014 toen Henny Lamper het idee kreeg om een Zeeuwse cover te maken van Whiskey In The Jar van Thin Lizzy.

In 2016 deed de Compagnie mee aan de Beste Zeeuwse Cover van Omroep Zeeland met het nummer Hee Joop, een vertaling van Hey Joe van Jimi Hendrix. Henny besloot daarna om een conceptalbum met zelfgeschreven werk te gaan uitbrengen.

Het verhaal van de cd:

Diederik B. keert na zijn studie terug naar zijn geboortedorp om deugdzaam te gaan leven. Al sinds kleuter rijdt hij op zijn step, dus erg volwassen is hij nog niet geworden. Hij neemt de winkel van zijn moeder over, die zwarte kousen verkoopt. Op een avond staat hij op een kruispunt, wordt het goede pad gewezen, keert terug, verdwaalt alsnog en bezwijkt voor de verleiding van een meesteres: Domina Melina. Zij zorgt voor modernisering van de winkel, maar dat zint de dorpelingen niet…

De jaren 70 en 80 vormen het tijdperk van grote conceptalbums ofwel rockopera's: Tommy, Quadrophenia van The Who, The Wall van Pink Floyd en Operation: Mindcrime van Queensrÿche - dure producties van geniale artiesten op hun hoogtepunt. Het nieuwe album van Hendrik's Compagnie is daarentegen wat luchtiger…

Het verhaal en de teksten zijn geschreven door Henny Lamper. Alle leden van de Compagnie hebben bijgedragen aan de muziek. Het album bevat 11 songs, een mengeling van blues en classic rock met invloeden uit de folk en pop. En veel verwijzingen naar de voorbeelden.

www.hendrikscompagnie.nl

[terug]